Kraj pochodzenia: Afryka Południowa.
Wzorzec dostarczony przez Związek Kynologiczny Afryki Południowej i Kennel Club Zimbabwe.
Data publikacji obowiązującego standardu: 10.12.1996
Użytkowanie:
W wielu rejonach świata rhodesian ridgeback jest jeszcze używany jako pies myśliwski. Przede wszystkim jednak ceniony jest jako pies stróżujący i przyjaciel rodziny. W Polsce rhodesiany można spotkać na zawodach agility. W Stanach Zjednoczonych biorą udział również w coursingu.
Klasyfikacja FCI:
grupa 6 Psy gończe, posokowce i rasy pokrewne. sekcja 3 Rasy pokrewne. Nie podlega próbom pracy.
WYGLĄD OGÓLNY:
Rhodesian ridgeback jest psem harmonijnie zbudowanym, mocnym, muskularnym, zręcznym i aktywnym, o harmonijnej sylwetce, bardzo wytrzymałym i szybkim. Główny akcent w jego wyglądzie położony jest na zręczność i elegancję, budowa powinna być zdrowa, bez jakichkolwiek oznak ciężkości. Charakterystyczną cechą rasy jest pręga grzbietowa utworzona przez włos, rosnący w odwrotnym kierunku niż pozostała część okrywy włosowej. Pręga ta - ridge - stanowi wyróżnik rasy. Jest ona wyraźna i symetryczna, zwęża się w kierunku zadu. Powinna zaczynać się tuż za łopatkami i ciągnąć się aż do guzów biodrowych. W jej obrębie muszą znajdować się dwie korony, identyczne i symetrycznie położone, których tylna krawędź nie powinna wychodzić poza 1/3 długości całej pręgi. Szerokość pręgi może dochodzić do 5 cm.
Temperament:
Rhodesiany są inteligentnymi psami, szybko dostosowującymi się do nowych warunków otoczenia. Dość aktywne potrzebują sporej, codziennej dawki ruchu. Odważne, wręcz "zawadiackie", trudne do podporządkowania, mają skłonność do podejmowania prób dominacji wobec członków rodziny, stąd należy je wychowywać konsekwentnie i stanowczo. Dużo osób uważa, że psy te nie znają swojej siły, przez co nie należy zostawiać ich samych z dziećmi. Lubią inne zwierzęta. Są raczej nieufne w stosunku do obcych. Są to psy niezależne. Podczas szkolenia ważna jest stanowczość i konsekwencja, nie można jednak krzyczeć.
GŁOWA:
Mózgoczaszka: Czaszka powinna być długa (szerokość czaszki między uszami i odległość od guza potylicznego do stopu i od stopu do wierzchołka nosa są jednakowe). Płaska, szeroka między uszami. Kiedy pies jest spokojny, na głowie nie widać zmarszczek. Stop powinien być wyraźnie, ale nie przesadnie zaznaczony.
Trzewioczaszka: Nos czarny lub brązowy. Czarnemu nosowi powinny towarzyszyć jak najciemniejsze oczy; brązowemu - oczy bursztynowe. Kufa długa, głęboka i mocna. Wargi: linia warg jest wyraźnie zaznaczona, wargi dobrze przylegają do szczęk.
Szczęki/uzębienie: Szczęki mocne, idealny zgryz nożycowy, uzębienie pełne, siekacze górne ściśle zachodzą na siekacze dolne; siekacze osadzone są prostopadle do szczęk. Zęby dobrze rozwinięte, w szczególności kły. Policzki dobrze rzeźbione. Oczy umiarkowanie rozstawione, okrągłe, błyszczące i żywe, o inteligentnym wyrazie. Ich kolor harmonizuje z umaszczeniem. Uszy osadzone dość wysoko, średniej wielkości i dość szerokie u nasady. Stopniowo zwężają się, a ich koniec jest lekko zaokrąglony. Noszone są płasko przy głowie.
SZYJA:
Dość długa, mocna, bez podgardla.
TUŁÓW:
Grzbiet mocny. Lędźwie mocne, muskularne i lekko wysklepione. Klatka piersiowa niezbyt szeroka, ale głęboka i pojemna; jej dolna linia sięga łokci. Przedpiersie uwydatnione. Żebra umiarkowanie wysklepione, nigdy beczkowate. OGON: Mocny u nasady, zwężający się ku końcowi, nie gruby, średniej długości. Nie powinien być osadzony ani zbyt wysoko, ani zbyt nisko. Noszony lekko zagięty ku górze, ale nigdy zakręcony.
KOŃCZYNY:
Kończyny przednie idealnie proste, mocne, o mocnym kośćcu. Łokcie przylegają do klatki piersiowej. Widziane z profilu są szersze niż widziane przodu. Śródręcza mocne, lekko pochyłe. Łopatki ukośne, wyraźne i umięśnione, zdradzające szybkość. Łapy zwarte, zaokrąglone o wysklepionych palcach i mocnych elastycznych opuszkach. Łapy chronione są włosem rosnącym między palcami i opuszkami. Kończyny tylne: mięśnie wyraźnie zarysowane; stawy skokowe mocne, śródstopia dość krótkie.
CHODY:
W ruchu kończyny prowadzone są równolegle, chody swobodne i energiczne.
OKRYWA WŁOSOWA:
Włos krótki i gęsty, o gładkim, błyszczącym wyglądzie, nie jest ani wełnisty, ani jedwabisty.
Umaszczenie:
od jasnopszenicznego do czerwono-płowego. Dopuszczalne są niewielkie białe znaczenia na przedpiersiu i palcach, ale nadmierna ilość bieli na przedpiersiu, na brzuchu lub na łapach wyżej niż palce, stanowi wadę. Ciemna kufa i uszy są dopuszczalne. Jakiekolwiek czarne włosy rozsiane na tułowiu i łapach są zdecydowanie niepożądane.
PRĘGA
PRZYKŁAD PRAWIDŁOWEJ:
PRZYKŁAD NIEPRAWIDŁOWEJ:
WZROST I WAGA:
Wysokość w kłębie: (pożądana) - psy 63 - 69 cm (25 - 27 cali), - suki 61 - 66 cm (24 - 26 cali).
Waga: (pożądana) - psy 36,5 kg (80 funtów angielskich) - suki 32 kg (70 funtów angielskich).
WADY:
Wszelkie odchylenia od powyższego wzorca powinny być traktowane jako wady obniżające ocenę w zależności od stopnia ich nasilenia. UWAGA: Samce muszą mieć dwa prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.
WYGLĄD OGÓLNY:
KOŃCZYNY:
